Mijn naam is Manja Matthijsse en ik ben moeder van 2 jongens in de basisschool leeftijd.

Samen met mijn vriend en onze jongens wonen wij in de Betuwe.

Toen ik zelf moeder werd, moest ik door fysieke klachten tijdelijk stoppen met werken. Het was even wennen, maar ik genoot volop van mijn kinderen. Samen spelen, boekjes lezen… Na 4 jaar ging onze oudste naar de basisschool. De eerste jaren op de basisschool verliepen soepel. Tot groep 4. Taal en lezen werden lastiger en dat terwijl we thuis al van jongs af aan veel hadden voorgelezen. We begonnen met extra lezen thuis en op school, verschillende soorten hulp en onderzoeken, maar niks leek echt te helpen. Soms maakte we een klein stapje vooruit, maar dat bleek van korte duur. We kregen van de een te horen dat het vast dyslexie zou zijn, maar de ander riep weer dat er absoluut geen sprake was van dyslexie. Het gevolg… frustratie en onzekerheid bij ons kind en frustratie bij ons als ouders. Gezellig een boekje lezen zat er inmiddels ook niet meer in. Ik was er klaar mee!
Er moest een reden zijn dat ons kind vast liep. Aan de frustratie en onzekerheid moest een einde komen. Tijd voor actie!

Na een lange zoektocht en de kennis die ik vanuit mijn eerdere werk als psychodiagnostisch medewerker had opgedaan, ontdekte ik veel over verschillende manieren van leren, maar ook hoe ons brein en ogen werken. Hier wilde ik meer van weten en daarom ben ik verschillende opleidingen gaan volgen. Deze studies, samen met mijn kennis vanuit mijn voorgaande werk, hebben ervoor gezorgd dat ik ons kind echt kon helpen! Hij is weer zichzelf, ontspannen, vrolijk, vol zelfvertrouwen en het lezen gaat met sprongen vooruit. En dit na een jaar oefenen met uiteraard veel plezier. Natuurlijk zat er af en toe een baaldag tussen, maar wie heeft dat nu niet? Deze veranderingen hebben ook binnen ons gezin meer rust en ontspanning gebracht. Wat ben ik dankbaar dat ik het er niet bij heb laten zitten. Dit gun ik anderen ook, maar dan zonder die lange, onnodige zoektocht!
Daarom ben ik mijn huidige praktijk begonnen, waar ik iedere dag van geniet!

Mijn visie:
In onze prestatiegerichte maatschappij wordt er ook van kinderen veel gevraagd; thuis, op school, tijdens het sporten. Doordat alles in een vlot tempo moet, is er vaak weinig tijd om je dingen echt eigen te maken. Hierdoor slaan kinderen regelmatig essentiële stappen in hun ontwikkeling over, waardoor ze uiteindelijk vastlopen. Heel jammer, want hiermee ontwikkelen ze onvoldoende de leervoorwaarden die ze in hun leven nodig hebben. Wanneer je een huis gaat bouwen, zet je toch ook eerst een stevig fundament? En daarom ben ik van mening dat er meer aandacht moet zijn voor deze leervoorwaarden. Meer aandacht voor de (psycho) motoriek, visuele en auditieve vaardigheden en ontspanning. Pas dan kan je tot leren komen. En wanneer iets niet werkt, zoek dan naar een andere manier, zodat het wel werkt! Eerst de basis, daarna bouwen we verder!

Typisch Manja:

• In de ochtend moet ik altijd even ‘wakker’ worden, het liefst met een kop thee.
• De dag start ik graag met een wandeling of een uurtje knallen in de sportschool.
• Wanneer ik ergens enthousiast over ben, kan ik daar helemaal in opgaan en vergeet ik regelmatig de tijd. Wat niet zo handig is natuurlijk.
• Ik ben erg leergierig en lees dan ook graag zogenaamde ‘studieboeken’. Een roman zal je mij niet snel zien lezen.
• Ik ben een echte jongensmama. Gek op beweegspelletjes. Wanneer we naar het bos gaan, klim en klauter ik gezellig mee. Een hut bouwen, kom maar op!
• Een dagje naar het strand vind ik geweldig, maar dat zand…Grr, gaat overal tussen zitten.
• Ook ben ik gek op dieren. Met name honden, katten en paarden. Maar…kruipt er ergens een spin, dan zal je mij heel hard weg zien rennen.
• Een kop koffie gaat er altijd wel in, maar wel zwart. Koffie met melk en/of suiker vind ik echt heel vies! Mijn guilty pleasure? Appeltaart en M&M’s 😉 .